Wkłady koronowo-korzeniowe
Zęby po leczeniu endodontycznym charakteryzują się złożoną strukturą, która najczęściej obejmuje pozostałe nieuszkodzone twarde tkanki zęba, niepodparte fragmenty szkliwa, wcześniejsze wypełnienia, pęknięcia i starcia. Ich podatność na złamanie jest tym większa im bardziej rozległy jest brak zdrowych tkanek zęba.
Wkłady koronowo-korzeniowe mają zastosowanie w zębach leczonych endodontycznie, zwłaszcza jeśli doszło do znacznej utraty struktury zęba. Kanał korzeniowy zachowuje się jak wydrążony ale jednolity obiekt, z największymi obciążeniami równomiernie rozłożonymi na najbardziej powierzchownych obszarach korzenia zęba. Zastosowanie wkładu koronowo- korzeniowego całkowicie zmienia rozkład naprężeń, skupiając je wokół szyjki zęba, bliżej światła kanału.
Planując odbudowę zęba po leczeniu endodontycznym z zastosowaniem fabrycznych wkładów koronowo-korzeniowych należy wybrać ich kształt, wielkość i rodzaj oraz materiał cementujący.
Głównym wskazaniem do zastosowania wkładów koronowo-korzeniowych jest uzyskanie właściwej stabilności odbudowanego zęba pozbawionego żywej miazgi. Stabilność zależy od retencji wkładu, wielkości naprężeń funkcjonalnych i powstających przy cementowaniu oraz ich równomiernego rozkładu na całej długości.
Z zaleceń dotyczących stosowania wkładów koronowo-korzeniowych wynika, że wkład powinien być zacementowany jak najszybciej po przeprowadzonym leczeniu endodontycznym. Dzięki temu unika się problemu z rozszczelnieniem kanału od strony zęba, co może mieć miejsce przy przedłużonym stosowaniu wypełnień tymczasowych. Prowadzi to do mikroprzenikania drobnoustrojów i w rezultacie może wymagać ponownego przeprowadzenia leczenia kanałowego.